رنج وقتی معنا یافت، معنایی چون گذشت و فداکاری، دیگر آزار دهنده نیست.
در یافتن معنا با در نظر گرفتن گذرایی هستی و وجود انسانی به جای بدبینی و انزوا، انسان را به تلاش و فعالیت فرا می خواند.
اگر رنج را شجاعانه بپذیریم تا واپسین دم، زندگی معنی خواهد داشت. پس می توان گفت معنای زندگی امری مشروط نیست، زیرا معنای زندگی می تواند حتی معنی بالقوه درد و رنج را نیز دربر گیرد.
اگر زندگی رنج بردن است، برای زنده ماندن باید ناگزیر معنایی در رنج بردن یافت.
معنا را میتوان در خود جستجو کرد برای رسدن به اصل خود، حرکت به جلو ، پدیرش مسئولیت خود از تعقل .
برای یافتن مهمترین امر، تعقل در امور خود برای رسیدن به خود است .
چرایی و چگونگی خود را با تعقل بیابیم.
زیستن با تعقل نگرش و زندگی ای صبورانه و عاقلانه توامان با آرامش در پی دارد .در کنار رنج های دنیایی که خودمان یا دیگران مسئول ساخته باشند.
درباره این سایت